Waardevol erfgoed
Wouter: “Met beschermd onroerend erfgoed moet je omzichtig te werk gaan. Bij de start van het project zochten we eerst uit waar die erfgoedwaarde precies lag. In overleg met de betrokken stadsdiensten herstelden we de site in haar oorspronkelijke staat uit 1907. De latere toevoegingen gingen tegen de vlakte. Van de hoofdgebouwen behielden we zo veel mogelijk, niet altijd alleen de beschermde gevels. De toevoegingen die we aanbrachten blijven ‘leesbaar’ in de architectuur. Zo ontstond er een juist evenwicht tussen de oorspronkelijke architectuur en functie en de nieuwe invulling. De pas aangestelde Vlaamse Bouwmeester Erik Wieërs stond mee aan de basis van dit principe.” De vervanging van de glasramen die in de centrale kapel zaten, zijn daar een mooi voorbeeld van. Om in het gebouw het restaurant The Jane te kunnen onderbrengen, gingen het Matexi-team en de architecten hierover in gesprek met de Afdeling Onroerend Erfgoed van de stad Antwerpen. “Terwijl we verwachtten dat we niet aan het brandglas zouden mogen raken, bleek dat vooral de raamverdelingen kenmerkend waren. Die behielden we dus uiteraard, maar het glas werd vervangen door een nieuw ontwerp van Studio Job, met een visueel aantrekkelijk kleurschema. Het nieuwe glas in lood isoleert ook veel beter dan het oorspronkelijke brandglas. Een pluspunt op het vlak van energie-efficiëntie.” Recent werd het allerlaatste deel van ‘t Groen Kwartier verkocht: het Poortgebouw, een beschermd erfgoedpareltje in Biedermeier-stijl. Ook dit krijgt een nieuwe bestemming die het gebouw volledig tot zijn recht laat komen.
Voortschrijdende inzichten
Kristoff De Winne herinnert zich de buurt anno 2006 nog goed. “Toen ik voor het eerst op de site kwam, groeide het onkruid er door de gebouwen heen. Sommige delen waren erg vervallen. Alles wat nog enige waarde had, was tien jaar eerder weggehaald zonder veel aandacht voor de waarde van de gebouwen.” Matexi en zijn partners zetten een overlegtraject op met de verschillende betrokken stadsdiensten. “De mening van alle betrokkenen versmelten tot één heldere ontwikkelingsvisie voor de site was geen evidente klus,” herinnert Kristoff De Winne zich levendig. Ook de buurt werd betrokken bij de ontwikkeling: zo zetten we onder meer een participatietraject op over hoe de bewoners het openbaar domein wilden ingevuld zien. “Bij zo’n uitgebreid project is het ook normaal dat de inzichten soms veranderen. Het is niet zo dat je tien jaar lang hetzelfde plan uitvoert. We hadden een globaal plan, maar vulden de details zone per zone in. Bij de opstart van een volgende zone, keken onze architecten kritisch naar hun eigen ideeën van enkele jaren eerder. Zodat het geheel bleef aansluiten bij de recentste inzichten.”
